äpet

1) Örän uly, has uly, gaty uly, ägirt uly; örän ägirt, mähnet.

∙ Gözýetime çenli uzalyp giden pagta meýdany göm-gök bolup ýatan äpet uly deňzi ýadyňa salýar. (B. Pürliýew, Ilkinji gün)

∙ Ýegorjyk aglap, ata, äpet adamlar bar! -- diýip gygyrdy. (A. P. Çehow, Saýlanan eserler)

∙ Kesilen äpet toraňňynyň töňňesi ýaly dommarylyp otyrdy. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)

∙ Ol äpet penjeleri bilen adamynyň üstünden düşende adama hezil bermeýärmişin. (H. Ysmaýylow, Powestler)

2) Musallat, bela, betbagtçylyk, howp, waka.

∙ Bu ne gaýgy, bu ne hasrat, janlarym, Bu ne äpet, bu ne mähneti janlarym. («Türkmen Halk Şahyrana Döredijiligi»)

Ýazuw düzgüni: Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, t sesi d sesine öwrülýär.

Meselem äpet - äpedi.